Συνταξιούχοι «αγωνιστές» του Μάη του 68 ανάλογοι της Δαμανάκη, πρώην θαυμαστές του Μάο, Τροτσκιστές, ρηγάδες κλπ, συνθέτουν το κυρίαρχο αφήγημα στην ΕΕ.
Του Ευθύμη Μαραμή
Ο υφιστάμενος νεο-μαρξιστικός αναθεωρητισμός
Όπως συνέβη και στο παρελθόν, το όχημα για τις έντονες κοινωνικές μεταλλάξεις, είναι το κρατικό σχολείο. Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του λεγόμενου δυτικού κόσμου, άφησαν τα παιδιά τους έρμαιο στα χέρια της νεο-μαρξιστικής ακαδημαϊκής ιντελιγκέντσιας που κατακλύζει τα κρατικά εκκολαπτήρια σοσιαλιστών/κρατιστών, η οποία έχει σαφώς ανασυνταχθεί σε αυτό που αποκαλούμε «πολιτισμικό μαρξισμό».
Ο νεο-κομμουνιστικός αναθεωρητισμός, έχει εκφραστεί από διακεκριμένα μέλη της μαρξιστικής ιντελιγκέντσιας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το βιβλίο Hegemony and Socialist Strategy του 1985 που γράφτηκε από τους εξέχοντες σοσιαλιστές θεωρητικούς Ernesto Laclau και Chantal Mouffe.
Οι συγγραφείς διακηρύσσουν ότι ο «σοσιαλιστικός πολιτικός αγώνας» αναδύεται σε ένα νέο τοπίο. Ισχυρίστηκαν ότι «η παραδοσιακή πραγματεία του μαρξισμού, που επικεντρώνεται στην ταξική πάλη και στην ανάλυση των οικονομικών αντιφάσεων του καπιταλισμού, αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες να γίνει αποδεκτή». Οι Laclau και Mouffe κόπιασαν να αντιπαρέλθουν αυτήν την πρόκληση και να «τροποποιήσουν αποτελεσματικά την έννοια της ταξικής πάλης» για να συμπεριλάβουν ομάδες που δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα σε μια οικονομική «τάξη», βάσει της σχέσης τους με τα μέσα παραγωγής.
Η επιθυμία τους, ήταν να βρουν έναν τρόπο ώστε να ενσωματώσουν τα «νέα πολιτικά υποκείμενα – γυναίκες, εθνικές, φυλετικές και σεξουαλικές μειονότητες, αντιπυρηνικά, περιβαλλοντικά και αντι-θεσμικά κινήματα κλπ» σε ένα σοσιαλιστικό κίνημα που παραδοσιακά ταυτοποιούσε τους ανθρώπους βάσει της τάξης τους.
Αυτή η νέα επαναστατική στρατηγική που εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου, παρατήρησαν οι συγγραφείς, απαιτούσε «τη δυνατότητα να συλληφθούν πολιτικά θέματα διαφορετικά και πολύ ευρύτερα από ο,τι οι τάξεις, όπως συνιστώνται από ένα πλήθος δημοκρατικών αντιφάσεων, τα οποία έπρεπε να λάβουν υπόψη οι σοσιαλιστικές δυνάμεις, να είναι σε θέση να συσχετιστούν με αυτά και να τα εκφράσουν.»
Βλέποντας λοιπόν τα σημερινά παιδιά να εξέρχονται των σχολείων φανατισμένα και ταγμένα σε αντι-καπιταλιστική/περιβαλλοντική τζιχάντ, κανείς ενημερωμένος άνθρωπος δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται. Αν αυτά πασπαλιστούν με ολίγο refugees welcome, με 62 φύλα, πολιτικές ταυτότητας, σπισισμό κλπ, έχουμε τον κομμουνιστικό αναθεωρητισμό έτοιμο να επιβάλει την ατζέντα του η οποία είναι πάντα μία: Επιβολή, εξαναγκασμός και κοινωνική μηχανική για τη δημιουργία του «νέου σοσιαλιστή ανθρώπου». Αυτού που θα μας γυρίσει στην εποχή του λίθου, όπως παραλίγο να κατορθώσει ο «νέος σοβιετικός άνθρωπος» των Λενιν/Σταλιν.
Η τραγική πορεία της Ε.Ε.
Πρόσφατα είδαμε επευφημίες από εξέχοντα μέλη του «φιλελέφτ» χώρου για την φημολογούμενη επιλογή της Μαρίας Δαμανάκη για ΠτΔ. Συμφωνούμε μαζί τους, πρόκειται για εξαιρετική επιλογή και συμπυκνώνει το ευρω-κονσενσους με μαεστρία.
Οι ηλικιωμένοι πλέον «αγωνιστές» του Μάη του 68 ανάλογοι της Δαμανάκη ή του Μανουέλ Μπαρόζο, πρώην μέλη της νεολαίας του Ερικ Χόνεκερ, όπως η Μέρκελ, πρώην θαυμαστές του Μάο, Τροτσκιστές, ρηγάδες κλπ, συνθέτουν το κυρίαρχο αφήγημα και καθορίζουν την πολιτική στην ΕΕ.
Το ζήτημα είναι να αφυπνιστούν οι λάτρεις της ελευθερίας και να δούνε αυτόν τον οργανισμό με διαφορετικό μάτι, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Πρόκειται για μια τροτσκιστική συναίνεση συνταξιούχων αριστεριστών των 60s με σαφείς προθέσεις αρπαγής των εισοδημάτων των παραγωγών και εξαναγκαστικής επιβολής.
Οι Βρυξέλλες είναι κέντρο διαπλοκής κορπορατικών καρτελ (δείτε για παράδειγμα τον κο. Κόκκαλη της Ιντρακάτ στο ευρωκοινοβούλιο και τις εργολαβίες για κοντεινερ στέγασης μεταναστων που έχει αναλάβει).
Ψυχαναγκαστικών ενεργειακών φορομπηχτών (το κόστος καυσίμων στην ευρώπη είναι ήδη τριπλάσιο από αυτό των ΗΠΑ και διπλάσιο από της Κίνας και τα ίδια περίπου ισχύουν για το ηλεκτρικό ρεύμα). «Πολιτικά Ορθών» σπισιστών, οικο-τζιχαντιστών που θέλουν να απαγορεύσουν τα πάντα (κρέας, κάπνισμα, αλκοολ, πτησεις με αεροπλάνα κλπ). Μανιακών «οικονομολόγων» που ρίχνουν τα επιτόκια υπό του μηδενός για να διευκολύνουν τις κρατικές σπατάλες.
Πρόκειται για έναν απαράδεκτο οργανισμό επιβολής, κεντρικού σχεδιασμού, αναδιανομής χρέους, ασφυκτικών κανονιστικών ρυθμίσεων (οι οποίες κατατάσσουν πλέον την Ευρώπη σε ουραγό στην καινοτομία) και ελέγχου που φτάνει στα όρια της γελοιότητας καθώς μας επιδεικνύουν ποιο πρέπει να είναι το σχήμα μιας μπανάνας με επίσημο νόμο.
Ένας οργανισμός ο οποίος, στα όρια της ύβρεως, επιχείρησε ένα πρωτοφανές πείραμα κοινωνικής μηχανικής με κεντρικά σχεδιασμένη μαζική μετατόπιση πληθυσμών – την μεγαλύτερη μεταπολεμικά.
Είναι καιρός να αφυπνιστούμε και να αντιμετωπίσουμε κατάματα την πραγματικότητα. Διότι όταν ο δικτατορικός έλεγχος ξεκινάει, δεν σταματάει πουθενά, παρά μόνο στην αντίδραση της «πλέμπας». H E.E. πρέπει να συνέλθει, να αναστοχαστεί και να σταματήσει αυτή την απαράδεκτη παρεμβατικότητα σε κάθε πιθανό πεδίο των ανθρωπίνων σχέσεων. Από την ιντελιγκέντσια (ακαδημαϊκή κοινότητα ΜΜΕ κλπ), δεν μπορούμε να αναμένουμε και πολλά πράγματα ως προς αυτό τον στόχο. Πάντα εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν την επιβολή του κράτους, όπως μας έχει διδάξει ο Friedrich Hayek.
***
Ο Ευθύμης Μαραμής είναι αναρχοκαπιταλιστής, ιδρυτής της ιστοσελίδας «Ελεύθερη Αγορά – Austrian Economics, μελετητής της Αυστριακής Σχολής οικονομικών στην παράδοση του Ludwig von Mises και της αναρχοκαπιταλιστικής θεωρίας στην παράδοση των Murray Rothbard και Hans Hermann-Hoppe.
