Ο τρόπος με τον οποίο εξισορροπούνται οι πόροι σήμερα και αύριο εξαρτάται από το βαθμό προτιμήσεων όλων των ανθρώπων, την πριμοδότηση που αποδίδουμε στην παρούσα κατανάλωση έναντι της μελλοντικής κατανάλωσης.
Του Jonathan Newman
Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής
Σύμφωνα με το Global Footprint Network, οι άνθρωποι έχουν ήδη χρησιμοποιήσει τους πόρους της Γης αξίας ενός έτους το 2018. Η «ημέρα της υπέρβασης της γης» κινείται στο ημερολόγιο από τις 29 Δεκεμβρίου 1970 έως την 1η Αυγούστου το 2018.
Όσο περισσότερο καταναλώνουμε πέρα από τις εκτιμήσεις τους για την ικανότητα της Γης να αναδημιουργήσει τους πόρους, τόσο πλησιάζει αυτή η ημερομηνία: «Η ημερομηνία της Ημέρας της Υπέρβασης υπολογίζεται συγκρίνοντας την συνολική ετήσια κατανάλωση της ανθρωπότητας, με την ικανότητα της Γης να αναδημιουργήσει τους φυσικούς πόρους («βιοεπάρκεια»). »
Με τους υπολογισμούς μου, οι ημερομηνίες τους σημαίνουν ότι έχουμε καταναλώσει περίπου το 60% της ετήσιας επάρκειας πόρων της Γης μέσα σε 48 χρόνια από το 1970. Η διαφορά αποτελείται από 12 γήινα έτη πόρων, που ομοιάζει με ένα γιγαντιαίο χρέος, που πρέπει να πληρώσουμε πηγαίνοντας με ποδήλατο στην εργασία μας, με την μετατροπή μας σε vegan, επιβάλλοντας αυστηρά δημογραφικά όρια και επιστρέφοντας στις προ-βιομηχανικές συνθήκες διαβίωσης όπου είναι δυνατόν. Τρομακτικό πραγματικά!
Σχολιαστές σε διάφορες ιστοσελίδες όπου δημοσιεύτηκε η «Ημέρα της υπέρβασης της Γης», με συντριπτική πλειοψηφία κατηγορούν τον καπιταλισμό και τον υπερπληθυσμό ως βασικές αιτίες της υπερκατανάλωσης των πόρων μας. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν έχουν κανένα κίνητρο να διατηρούν τους πόρους – η απληστία τους οδηγεί σήμερα στην εκμετάλλευση της γης για κέρδη χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το αύριο. Η έλλειψη ελέγχου των γεννήσεων και της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης λόγω των μισογυνιστικών πολιτικών, επέτρεψε να παραμείνουν υψηλά τα ποσοστά γεννήσεων σε ορισμένα μέρη του κόσμου, προκαλώντας υπερβολική πίεση στους σπάνιους πόρους μας.
Το πρόβλημα με αυτούς τους ισχυρισμούς, είναι ότι δεν συμφωνεί ούτε η οικονομική θεωρία, ούτε και αποδεικνύονται από τους παγκόσμιους δείκτες της ανθρώπινης ευημερίας.
Τι μας λέει η οικονομική θεωρία για την χρήση των πόρων
Η οικονομική θεωρία δεν λέει ότι οι επιχειρηματίες αγνοούν τη μελλοντική διαθεσιμότητα ορισμένων παραγωγικών πόρων. Οι επιχειρηματίες δεν βρίσκονται στην αγορά για να κερδίσουν χρήματα σήμερα – ενδιαφέρονται να αποκομίζουν κέρδη διαρκώς με την πάροδο του χρόνου και θα χρησιμοποιήσουν ανάλογα τους πόρους τους.
Ακόμη και αν εξαντληθούν ορισμένοι πόροι, το μόνο που σημαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι οι επιχειρηματίες ικανοποίησαν τις απαιτήσεις των καταναλωτών όταν το επιθυμούσαν οι καταναλωτές. Είναι λάθος να κατηγορούμε τους παραγωγούς για εξάντληση πόρων, επειδή ανταποκρίνονται στην καταναλωτική ζήτηση.
Εντούτοις, οι καταναλωτές ενδιαφέρονται επίσης για τη διατήρηση των πόρων. Ο τρόπος με τον οποίο εξισορροπούμε τη χρήση των πόρων σήμερα και αύριο εξαρτάται από το βαθμό προτιμήσεων όλων των ανθρώπων, την πριμοδότηση που αποδίδουμε στην παρούσα κατανάλωση έναντι της μελλοντικής κατανάλωσης.
Είναι πιο πιθανό να εξοικονομήσουμε και να διατηρήσουμε πόρους όταν αναμένουμε ότι η μελλοντική κατανάλωση θα είναι μεγαλύτερη ή καλύτερη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν τρώμε όλα τα σταφύλια σήμερα, αλλά χρησιμοποιούμε μερικά για να κάνουμε κρασί για μελλοντική κατανάλωση. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο οι αγρότες είναι προσεκτικοί στο να εναλλάσσουν τις καλλιέργειες και να μην υπερφορτώνουν τη γη τους, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο παραγωγική, για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
Επομένως, οι καλύτερες πολιτικές για τη διατήρηση των πόρων είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία και η ελευθερία κινήσεων στους επιχειρηματίες να χρησιμοποιούν και να πειραματίζονται με νέες τεχνολογίες που μπορούν να μειώσουν το κόστος (με λιγότερους πόρους) και να αυξήσουν την παραγωγή (καθιστώντας τη μελλοντική αποζημίωση μεγαλύτερη). Η παραγωγικότητα δεν αποτελεί αποστράγγιση των πόρων της Γης, αλλά ένα μεγάλο κίνητρο για τους επιχειρηματίες και τους καταναλωτές να εξοικονομήσουν και να επενδύσουν για το μέλλον.
Φυσικά, ένα είδος πολιτικής που ενθαρρύνει τη σπατάλη είναι η επεκτατική νομισματική πολιτική. Τα περιβάλλοντα νομισματικού πληθωρισμού οδηγούν τον καθένα μας να καταναλώσει περισσότερο από ό, τι θα έκανε διαφορετικά, διότι η κατοχή μετρητών ενώ οι τιμές αυξάνονται επιφέρει ζημίες. Η πιστωτική επέκταση, προκαλεί επίσης την σπατάλη παραγωγικών πόρων εκ μέρους των επιχειρηματιών, ακολουθώντας τις λανθασμένες γραμμές παραγωγής – εξετάστε τις κενές κατοικίες μετά την στεγαστική φούσκα που τροφοδοτήθηκε από την Fed (σ.σ. και την ΕΚΤ στην Ευρώπη) και η οποία έσκασε το 2007-2008.
Επομένως, η οικονομική θεωρία είναι σαφής για το τι οδηγεί στην υπερκατανάλωση και την κακή επένδυση των παρόντων πόρων. Αλλά τι γίνεται με τα εμπειρικά δεδομένα; Πρέπει να ανησυχούμε για τον υπερπληθυσμό ή τη συρρίκνωση των φυσικών πόρων;
Όλοι οι δείκτες ευημερίας είναι εντυπωσιακοί
Εν ολίγοις, όχι. Κάθε πιθανός δείκτης της ανθρώπινης ευημερίας, δείχνει ότι ο κόσμος είναι πολύ καλύτερα με 7,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους το 2018 από ό, τι ήμασταν με το ήμισυ αυτού στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο πληθυσμός της γης έχει διπλασιαστεί, αλλά το μερίδιο του πληθυσμού σε ακραία φτώχεια έχει μειωθεί από περίπου 60% το 1970 σε λιγότερο από 10% σήμερα.
Το ποσοστό αναλφαβητισμού μειώθηκε από 44% σε 14% από το 1970. Ο αριθμός των ατόμων που δεν έχουν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές νερού μειώθηκε στο μισό μόλις από το 1990. Το παγκόσμιο μέσο προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί πάνω από 12 χρόνια από το 1973. Εάν αμφιβάλλετε για το ότι ο άνθρωπος είναι σε γενικές γραμμές και σημαντικά καλύτερα σε σύγκριση με το 1970, τότε περιηγηθείτε στο ourworldindata.org όπου βρήκα όλα αυτά τα δεδομένα και δείτε τα μόνοι σας.
Έτσι, οι άνθρωποι είναι καλύτερα σήμερα, αλλά τι γίνεται με τη Γη; Έχουμε ευημερήσει σε βάρος του πλανήτη μας;
Μετατρέπεται σε έρημο πλανήτη η Γη;
Λοιπόν, Η Γη απέκτησε 14% περισσότερο πράσινο από το 1986 έως το 2016. Η παραγωγή ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας ξεπερνά σημαντικά την άγρια αλιεία, η οποία έχει παραμείνει η ίδια από τη δεκαετία του ’80 (PDF εδώ, γραφική παράσταση παρακάτω). Η παραγωγή δημητριακών έχει τριπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1960, ξεπερνώντας σημαντικά τις αυξήσεις του πληθυσμού, παρόλο που η έκταση που χρησιμοποιείται για την παραγωγή δημητριακών παρέμεινε περίπου η ίδια (γράφημα παρακάτω).
Το 2017, η BP υπολόγισε ότι είχαμε 1696,6 δισεκατομμύρια βαρέλια προσδιορισμένων αποθεμάτων πετρελαίου. Υποστηρίζουν ότι είναι επαρκές για 50 χρόνια, αλλά αυτή η εκτίμηση βασίζεται στη διατήρηση των επιπέδων παραγωγής του 2017, όταν είναι λογικό να αναμένεται πτώση της ζήτησης και βελτίωση της παραγωγής. Επίσης, μπορούμε να περιμένουμε από τις νέες τεχνολογίες να καταστήσουν προσιτά τα απροσδιόριστα, απρόσιτα αποθέματα πετρελαίου. Όσον αφορά την ενέργεια, η καθαρή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικές πηγές αυξήθηκε κατά 3473% από το 1970 έως το 2013, βάσει στοιχείων του Ινστιτούτου Πολιτικής της Γης .
Συμπέρασμα
Είμαστε πλουσιότεροι και πιο παραγωγικοί από ποτέ και φαίνεται ότι διατηρούμε και επεκτείνουμε την ικανότητα της Γης να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας. Είμαι αισιόδοξος σε αυτό το μέτωπο.
Ίσως η μόνη αιτία για συναγερμό, είναι ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι απαισιόδοξοι για τον παγκόσμιο πληθυσμό και τους φυσικούς μας πόρους, παρά την εκπληκτική πρόοδο που έχουμε σημειώσει τα τελευταία 50 χρόνια. Οι απαισιόδοξοι ζητούν από τις κυβερνήσεις να παρέμβουν, αλλά οι κυβερνητικές παρεμβάσεις είναι είτε περιττές είτε επιβλαβείς για την πρόοδο που επιτεύχθηκε από την οικονομία της αγοράς.
***
Δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises με τίτλο: No, We Haven’t Drained the Earth’s Resources
Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.
