δεδομένης της άγνοιας των οικονομικών αρχών εκ μέρους των πολιτών, οι πανούργοι δολοπλόκοι δεν έχουν σταματήσει να επωφελούνται εξαπατώντας τους ανθρώπους, πως ο προστατευτισμός και η «αυτάρκεια» είναι προς το εθνικό συμφέρον.
Του Ευθύμη Μαραμή
Η πλάνη του συνολικού εθνικού εμπορίου
Η ρίζα μίας από τις μεγαλύτερες και καταστροφικότερες οικονομικές παρεξηγήσεις, μπορεί να εντοπιστεί στην «πολιτική λογιστική» γνωστής ως «ισοζύγιο διεθνών συναλλαγών». Όπως υποδηλώνει το όνομα της, η συγκεκριμένη λογιστική στηρίζεται στο σκεπτικό ότι τα έθνη (με τη μορφή ατόμων, εταιρειών και άλλων οργανισμών και κυβερνήσεων) εμπορεύονται με άλλα έθνη (ομοίως συντεθειμένα). Όμως, η συνάθροιση ατόμων, επιχειρήσεων και άλλων οργανισμών και κυβερνήσεων, σύμφωνα με τη χώρα στην οποία βρίσκονται, δημιουργεί μια βασική παρεξήγηση. Δασμοί: δολοπλοκία και ευνοιοκρατία υπό τον φερετζέ του «εθνικού συμφέροντος»
Στην πραγματικότητα, τα άτομα, οι επιχειρήσεις και άλλοι οργανισμοί καθώς και οι κυβερνήσεις, εμπορεύονται με ανάλογες οντότητες, κάποιες από τις οποίες βρίσκονται στην ίδια χώρα και άλλες από αυτές βρίσκονται σε άλλες χώρες. Η γεωγραφική θέση των εμπορικών εταίρων δεν έχει απολύτως καμιά οικονομική σημασία. Οι εμπορικές οντότητες συνάπτουν εθελοντικά ανταλλαγές, με κάθε μία εξ αυτών να προσβλέπει σε εμπορικό όφελος. Ως εκ τούτου, από την άποψη των προσδοκιών, κάθε τέτοια εμπορική πράξη συνεπάγεται κέρδος προερχόμενο από το εμπόριο ή, με άλλα λόγια, σημαίνει αύξηση της ευημερίας κάθε συναλλασσόμενου.
Οι δολοπλοκίες των Μερκαντιλιστών
Ο διαχωρισμός των εμπορικών οντοτήτων σε εθνικά σύνολα, έχει ως συνέπεια την εξαγωγή ποικίλων παραπλανητικών συμπερασμάτων από πανούργους δολοπλόκους. Ιστορικά, ανάλογοι μηχανορράφοι σχημάτισαν μια ολόκληρη «σχολή» οικονομικών, γνωστή ως μερκαντιλισμό. Στο κλασικό έργο του 1776, «Πλούτος των Εθνών» , ο Adam Smith κατέδειξε πολλά από τα λάθη και τις παρανοήσεις αυτής της σχολής και υποστήριξε σθεναρά την ελευθερία του εμπορίου ως πρακτικής που συνάδει με τη μεγιστοποίηση του πλούτου των ανθρώπων στο σύνολό τους. Αντίθετα, ο μερκαντιλισμός, οι δασμοί και οι περιορισμοί στο διεθνές εμπόριο, βοηθούν στον πλουτισμό των δολοπλόκων εις βάρος του ευρέος κοινού.
Λίγο αργότερα, ο David Ricardo βασισμένος σε προηγούμενες αναλύσεις του James Mill, εξήγησε τη λογική του νόμου του συγκριτικού πλεονεκτήματος, επιδεικνύοντας ότι ακόμη και οι έμποροι με «απόλυτο πλεονέκτημα» σε κάθε είδος παραγωγής, θα μπορούσαν να ωφεληθούν με την απόκτηση ορισμένων προϊόντων μέσω εμπορίου και όχι από τη δική τους παραγωγή. Αυτή η θεμελιώδης αρχή των οικονομικών, έχει καταρρίψει έκτοτε τον μερκαντιλισμό και τις κακόβουλες πολιτικές του προστατευτισμού που πηγάζουν από αυτόν.
Διαπλοκή και ευνοιοκρατία με «εθνικό» πρόσημο
Ωστόσο, δεδομένης της άγνοιας των οικονομικών αρχών εκ μέρους των πολιτών, οι πανούργοι δολοπλόκοι δεν έχουν σταματήσει να επωφελούνται εξαπατώντας τους ανθρώπους, πως ο προστατευτισμός και η εθνική αυτάρκεια μπορούν να ενισχύσουν την εθνική ευημερία. Σήμερα η αμερικανική κυβέρνηση ακολουθεί περήφανα αυτές τις εσφαλμένες και ανήθικες πολιτικές και πολλοί υποστηρίζουν τον Trump και τους συμβούλους του, καθώς εφαρμόζουν αυτά τα απαρχαιωμένα μέτρα ντροπής.
Αλλά, αν δεν υπήρχε το λογιστικό αυτό concept ή το οργανωμένο σύνολο δεδομένων γνωστού ως το «ισοζύγιο διεθνών συναλλαγών», τέτοιες παρανοήσεις και λάθη δεν θα έβρισκαν πουθενά πάτημα. Το εμπόριο θα θεωρούταν ακριβώς ως αυτό που είναι, δηλαδή ένα μέσο για την ενίσχυση του πλούτου όλων των συναλλασσόμενων ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία διαμένουν. Οι ανοησίες σχετικά με τα δήθεν επιβλαβή ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών θα έπαυαν οριστικά. Οι πολιτικοί θα έχαναν την ρητορική κάλυψη όσον αφορά τα σχέδιά τους για τον εμπλουτισμό των, εκάστοτε εγχώριων, διαπλεκόμενων κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών» (κάτι το οποίο ασφαλώς δεν συμβαίνει με το αζημίωτο).
Συμπέρασμα
Το καλύτερο που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί όσον αφορά την κατανόηση του διεθνούς εμπορίου και των χρηματοοικονομικών ροών από το κοινό, θα ήταν η εξαφάνιση του απαράδεκτου μετρικού μοντέλου του ισοζυγίου διεθνών συναλλαγών. Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι αυτό το λογιστικό σύστημα δεν καίγεται στην πυρά.
***
