Είναι απλώς αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο καπιταλισμός, ακόμα και με όλα τα εμπόδια που του θέτει το κράτος, ανέσυρε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου από την άθλια φτώχεια που χαρακτήριζε όλη την ανθρωπότητα για χιλιετίες.
Του Ευθύμη Μαραμή
Ποιοι είμαστε και τι κάνουμε
Πολεμάμε καθημερινά τη γραφειοκρατία, τον κεντρικό σχεδιασμό και τις καταπατήσεις της ελευθερίας των συμβάσεων. Αλλά αυτό δεν φτάνει στον πυρήνα του θέματος. Δεν είμαστε μόνο αντιπολιτευτικό κίνημα, αντίθετοι σε κάθε κυβέρνηση και στην ολοκληρωτική της ατζέντα. Πιο θεμελιωδώς, υπερασπιζόμαστε τον μέγιστο κινητήρα της υλικής ευημερίας στην ανθρώπινη ιστορία, την πηγή του πολιτισμού, της ειρήνης και της εξέλιξης: τον καπιταλισμό.
Πολλοί θεωρούν τον «καπιταλισμό» ως μια κακιά λέξη καθώς τον αμαυρώνουν κυρίως οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι του. Οι γίγαντες του χρηματοπιστωτικού τομέα δεν είναι καπιταλιστές, διασώζονται από τους φορολογούμενους και ευημερούν βασισμένοι στα προνόμια του κράτους, στον νομισματικό πληθωρισμό και στον προστατευτισμό. Τα βιομηχανικά συμπλέγματα των πολεμικών εξοπλισμών, συγχέονται με τον καπιταλισμό ενώ εξοπλίζουν τα κράτη με προϊόντα δολοφονίας. Εργολάβοι δανείζονται τεράστια ποσά, με εγγυήσεις του κράτους – δηλαδή των φορολογουμένων – για να παριστάνουν τους επιχειρηματίες. Όταν οι περισσότεροι φέρνουν στον νου τους τον καπιταλισμό, σκέφτονται το σημερινό κορπορατικό καθεστώς το οποίο ο von Μises χαρακτήριζε ως ένα ακόμα σοσιαλιστικό παρακλάδι. Αυτό το σκηνικό, οδηγεί ακόμη και ορισμένους θιασώτες της οικονομικής ελευθερίας να εγκαταλείψουν τον όρο «καπιταλισμός».
Σε τι αποσκοπούν οι εχθροί του καπιταλισμού;
Αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον όρο. Πρώτον, οι περισσότεροι αντίπαλοι του καπιταλισμού δεν αντιτίθενται απλώς στη Goldman Sachs ή στα McDonald’s. Αντιτίθενται στην ελεύθερη επιχειρηματικότητα ως ζήτημα αρχής. Αμφισβητούν το δικαίωμα στην ελευθερία των εργοδοτών να προσλαμβάνουν και να απολύουν όποιους και όσους θέλουν, με όποια αμοιβή, αμοιβαία διακανονισμένη, χωρίς κρατική επιβολή.
Διαμαρτύρονται για το δικαίωμα των επιχειρηματιών να εισέρχονται στην αγορά χωρίς περιορισμούς. Απορρίπτουν τις επιχειρήσεις που παράγουν, τρόφιμα, νερό, τεχνολογία αναψυχή και άλλα αναγκαία προϊόντα. Ενθαρρύνουν τα κυβερνητικά μονοπώλια στις μεταφορές και στα – εσφαλμένως αποκαλούμενα – «δημόσια αγαθά». Θέλουν να απαγορευτεί στους ανθρώπους να γίνονται πλουσιότεροι, ακόμη και με καθαρά ειρηνικά μέσα. Αντιτίθενται στην ελευθερία να συμμετέχουν οι επιχειρήσεις σε τριγωνικές συναλλαγές, σε αναζήτηση φορολογικών καταφυγίων, σε ντάμπινγκ, σε συγχωνεύσεις, σε συνεργασίες και σε πάσης φύσεως επιχειρηματικές ενέργειες που παρακάμπτουν τα βρώμικα χέρια του κράτους. Οι αντικαπιταλιστές το κάνουν αυτό παρόλο που οι ενέργειες τους και οι πεποιθήσεις τους βλάπτουν τους καταναλωτές.
Θέλουν να παρέχεται η ευλογία του κεντρικού κράτους, με το αζημίωτο, σε κάθε επιχειρηματική δράση. Καταδιώκουν τον εργαζόμενο που διαφωνεί με το εργασιακό κατεστημένο καρτέλ των συνδικάτων. Είναι ακριβώς η αναρχία της ελεύθερης αγοράς που μισούν και όχι το σημερινό καθεστώς διαπλοκής κράτους – χρηματοπιστωτικού τομέα και μεγάλων επιχειρήσεων.
Ο καπιταλισμός λειτουργεί κόντρα στο κράτος όχι χάρη σε αυτό
Είναι απλώς αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο καπιταλισμός, ακόμα και με όλα τα εμπόδια που του θέτει το κράτος, ανέσυρε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου από την άθλια φτώχεια που χαρακτήριζε όλη την ανθρωπότητα για χιλιετίες. Ήταν η εκβιομηχάνιση που έσωσε τον κοινό εργάτη από την στασιμότητα της πρωτόγονης γεωργίας. Ήταν η εμπορευματοποίηση της εργασίας που κατάργησε τη δουλεία και τη φεουδαρχία. Ο καπιταλισμός είναι ο απελευθερωτής των γυναικών και ο ευεργέτης όλων των παιδιών που απολαμβάνουν ελεύθερο χρόνο να παίξουν η να σπουδάσουν παρά να υπομένουν αδιάλειπτη εργασία στα χωράφια. Από τις εναλλακτικές λύσεις του υποσιτισμού, της λιμοκτονίας, της πορνείας, της επαιτείας και της κλοπής, τα παιδιά της βιομηχανικής επανάστασης μπόρεσαν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς.
Η αύξηση της παραγωγικότητας ανά ενήλικα εργαζόμενο από τον καπιταλισμό εξάλειψε σταδιακά την ανάγκη παιδικής εργασίας – είτε στη μεταποίηση είτε στη γεωργία. Ο μύθος ότι τα συνδικάτα είναι υπεύθυνα για τη μακροπρόθεσμη άνοδο των μισθών και του βιοτικού επιπέδου, είναι ένας εντελώς αβάσιμος λαογραφικός μύθος του σοσιαλισμού. Ο καπιταλισμός είναι ο μεγάλος διαμεσολαβητής ανάμεσα στις φυλές και τα έθνη, τα οποία βάζουν στην άκρη τα όπλα και το μίσος τους, με την προοπτική να επωφεληθούν από την αμοιβαία ανταλλαγή.
«Στηρίζουμε την υπεράσπιση του μεγαλύτερου κινητήρα της υλικής ευημερίας στην ανθρώπινη ιστορία, την πηγή του πολιτισμού, της ειρήνης και της εξέλιξης: τον καπιταλισμό».
Δεν υπάρχουν «φιλελεύθεροι» ή συντηρητικοί που υποστηρίζουν τον καπιταλισμό στην Ελλάδα
Υπάρχει ένας μύθος ότι ο καπιταλισμός είναι το κυρίαρχο δόγμα στα κεντρώα, «φιλελεύθερα» και συντηρητικά κόμματα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο καπιταλισμός έχει λίγους αυθεντικούς υπερασπιστές. Οι «φιλελεύθεροι» ισχυρίζονται ότι τον υποστηρίζουν, αλλά κάνουν εξαιρέσεις για την εκπαίδευση, την περίθαλψη, τη γεωργία, την εργασία, τις κεντρικές τράπεζες, την ιδιοκτησία, για να μην πούμε για την εθνική άμυνα και την ποινική δικαιοσύνη. Ακόμη χειρότερα, πολλοί συντηρητικοί και «δεξιοί» θα θυσιάσουν ευχαρίστως τα δικαιώματα ιδιοκτησίας για τις πολιτιστικές τους προτιμήσεις και τις δικές τους «εθνικές» αξίες, υποστηρίζοντας οικονομικές ασυναρτησίες περί «αυτάρκειας» και ανάγκης προστατευτισμού. Ωστόσο, τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά κάθε κυρίαρχου, ευημερούντος έθνους σήμερα, ήταν και είναι η προστασία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και το ανεμπόδιστο διεθνές εμπόριο. Με «φίλους» σαν αυτούς, ο καπιταλισμός, αλλά και το έθνος, χρειάζονται σίγουρα πιο έμπιστους συμμάχους.
Διαχωρίζοντας τον πραγματικό καπιταλισμό από τον παρεοκρατικό, κρατικό καπιταλισμό
Αντανακλώντας τον Murray Rothbard, μπορούμε να διαχωρίσουμε προσεκτικά τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς από τον κρατικό καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς – ο πραγματικός καπιταλισμός – βασίζεται στα ασφαλή δικαιώματα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, στον καταμερισμό της εργασίας, στην κοινωνική συνεργασία, στην σύναψη ελεύθερων συμβάσεων, στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και στην εθελοντική ανταλλαγή στην ελεύθερη αγορά. Χαρακτηρίζεται από την απουσία κυβερνητικής ρύθμισης και φορολογίας. Η ιδιωτική ιδιοκτησία, αποτελεί το σημαντικότερο συστατικό του καπιταλισμού. Σε ένα σύστημα ιδιωτικής ιδιοκτησίας και αυτοκτησίας, τα άτομα είναι ελεύθερα να επιλέξουν διαφορετικά επαγγέλματα, καταναλωτικά πρότυπα ή τρόπους ζωής, εφόσον δεν παρεμβαίνουν εξαναγκαστικά στην ελευθερία των άλλων να κάνουν το ίδιο.
Η απουσία προστασίας των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, όπως αυτή που βιώνει σήμερα η χώρα μας, αποτελεί την σημαντικότερη αιτία της εξάπλωσης της φτώχειας. Οι κρατιστές όλων των πολιτικών φασμάτων, αυταπατώνται θεωρώντας πως αναδιανέμουν τον πλούτο, λεηλατώντας τους ιδιοκτήτες, τους παραγωγούς, τους αποταμιευτές και τους παραγωγικούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Αυτό που κάνουν, όμως, είναι να αναδιανέμουν την φτώχεια των μη παραγωγικών στους παραγωγικούς. Σταδιακά, αν οι παραγωγοί πλούτου και οι αποταμιεύσεις στερέψουν, θα επικρατήσει μοιραία εξίσωση στην ανέχεια.
Υπερασπιζόμενοι τον καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά στην Ελλάδα
Η Ελλάδα υποφέρει από χρόνια τοξικού σοσιαλισμού, κομμουνιστικής προκατάληψης και αντικαπιταλιστικής υστερίας. Η μεγαλειώδης αντικαπιταλιστική μεροληψία απλώνεται σε κάθε φάσμα της κοινωνίας: στην ψυχαγωγία, τα πανεπιστήμια, στην διανόηση, στη δημοσιογραφία, στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές προσωπικότητες, στην συντριπτική πλειοψηφία της αρθρογραφίας, στις κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές, σε κάθε πολιτικό φορέα, στους περιβαλλοντολόγους, στους θρησκευτικούς ηγέτες. Ο καπιταλισμός, στον οποίο οφείλουν όλες τις ανέσεις τους, τα μέσα έκφρασης τους και την ευημερία τους οι επικριτές του, βάλλεται αδιάλειπτα από παντού.
Εδώ στην ιστοσελίδα «Ελεύθερη Αγορά», είμαστε περήφανοι που είμαστε αναρχοκαπιταλιστές και επιδιώκουμε να απενοχοποιήσουμε τον Ελληνικό καπιταλισμό, την ιδιοκτησία και την ελευθερία. Υποστηρίζουμε την ορθή και δίκαιη σύναψη συμβάσεων ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους χωρίς κανέναν σεβασμό στους κρατικούς εξαναγκαστικούς νόμους. Την απόκρυψη των εισοδημάτων από το κράτος, την χρήση μετρητών και την αναρχία της αγοράς στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Είναι επικίνδυνο, αλλά οι Έλληνες αναρχοκαπιταλιστές έχουν μάθει να ζουν υπό διώξεις, απειλές και βία από τα γεννοφάσκια τους.
***
Ο Ευθύμης Μαραμής είναι αναρχοκαπιταλιστής, ιδρυτής της ιστοσελίδας «Ελεύθερη Αγορά – Austrian Economics, μελετητής της Αυστριακής Σχολής οικονομικών στην παράδοση του Ludwig von Mises και της αναρχοκαπιταλιστικής θεωρίας στην παράδοση των Murray Rothbard και Hans Hermann-Hoppe.
