Η πολιτική επιρροή του συνδικαλιστικού δυναμικού, επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση όλων των άλλων εργαζομένων, καθώς τους πλήττει επίσης ως φορολογούμενους.
Του Ευθύμη Μαραμή
Οι ισχυρισμοί των συνδικαλιστικών καρτέλ
Μεταξύ των συνηθέστερων ισχυρισμών των εργατικών συνδικάτων, είναι ότι αυξάνουν τους μισθούς όλων των εργαζομένων. Δυστυχώς στην πραγματικότητα, τα συνδικάτα υπονομεύουν και δεν αυξάνουν τις δυνητικές απολαβές των άλλων εργαζομένων.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αξιοποιούν τα ειδικά προνόμια που παρέχονται από τις κυβερνήσεις (π.χ. εξαιρέσεις από τις διατάξεις περί αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας) επιτρέποντας στα μέλη τους να εμποδίζουν τον ανταγωνισμό από άλλους εργαζόμενους που επιθυμούν να κάνουν την ίδια εργασία με λιγότερα χρήματα. Πρόκειται για δημιουργία καρτέλ, μια πρακτική η οποία, αν πραγματοποιηθεί από οποιαδήποτε επιχείρηση, διώκεται από το νόμο.
Οι υψηλότεροι μισθοί των συνδικάτων, εκτιμάται στη συνέχεια πως πιστώνονται την αύξηση όλων των μισθών των εργαζομένων επειδή υποτίθεται ότι υποχρεώνουν τους άλλους εργοδότες να αυξήσουν τους μισθούς. Οι εργοδότες, σύμφωνα πάντα με τους συνδικαλιστές, το κάνουν αυτό για να αποτρέψουν τους εργαζομένους τους από το να αποχωρήσουν, αναζητώντας αυτές τις καλύτερες εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης. Ωστόσο, ο ισχυρισμός τους δεν μπορεί να είναι βάσιμος, χωρίς να παραβιάζεται ο νόμος της ζήτησης.
Υψηλότεροι μισθοί – Λιγότερες θέσεις εργασίας
Οι υψηλότεροι μισθοί των συνδικάτων, επιβαλλόμενοι δια της μονοπωλιακής κυβερνητικής εξουσίας, θα αύξαναν τους μισθούς των υπολοίπων εργαζομένων μόνο εάν αύξαναν τον αριθμό αυτών των υψηλά αμειβομένων θέσεων απασχόλησης. Ωστόσο, με την τεχνητά επιβεβλημένη αύξηση του κόστους απασχόλησης των εργαζομένων τους, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μειώνουν αντί να αυξάνουν τον αριθμό ανάλογων θέσεων απασχόλησης. Αυτό αντανακλά τη μειωμένη παραγωγή που θα αγοράσουν οι καταναλωτές, καθώς αυξάνεται το κόστος και οι τιμές του προϊόντος. Αντί να βελτιωθούν οι εναλλακτικές λύσεις που διαθέτουν οι μη συνδικαλιστές, επιδεινώνονται. Οι εκτοπισμένοι εργαζόμενοι αναγκάζονται να ανταγωνίζονται με άλλους για μη συνδικαλιστικές θέσεις απασχόλησης.
Αυτοί οι εκτοπισμένοι εργαζόμενοι, αυξάνουν την προσφορά εργασίας για μη συνδικαλιστική απασχόληση. Αυτό ωθεί τους μισθούς όλων των εργαζομένων σε αυτές τις θέσεις εργασίας, προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω. Συνεπώς, τα προνόμια των συνδικάτων δεν ωφελούν όλους τους εργαζόμενους. Τα οφέλη των συνδικαλιστών, για την ακρίβεια, προέρχονται κυρίως από τις τσέπες των άλλων εργαζομένων. Δείτε το πρόσφατο παράδειγμα της «εξέγερσης» των κρατικοδίαιτων ταξί, εις βάρος των εναλλακτικών, φτηνότερων και ποιοτικότερων λύσεων της αγοράς.
Το εργατικό δυναμικό που ανήκει σε συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα, μειώνει τα πραγματικά εισοδήματα των υπολοίπων εργαζομένων. Και δεδομένου ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις καταλαμβάνουν πλήρως τις κυβερνητικές υπηρεσίες, με παχυλές αποδοχές – αποκομμένες από τις τιμές αγοράς και επιβεβλημένες αυθαίρετα από το κυβερνητικό μονοπώλιο, αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος αυτών των υπηρεσιών. Η πολιτική επιρροή του συνδικαλιστικού δυναμικού, επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση όλων των άλλων εργαζομένων, καθώς τους πλήττει επίσης ως φορολογούμενους.
Συνδικάτα εναντίον του διεθνούς εμπορίου
Τα συνδικάτα έχουν επίσης χρησιμοποιήσει την ίδια πρακτική ψεύδους και προπαγάνδας, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το αντίθετο της αλήθειας και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι η μονοπωλιακή τους εξουσία να αποκλείουν ανταγωνιστικούς εργαζόμενους σταματά στα σύνορα της χώρας, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις υπήρξαν ανέκαθεν οι βασικοί υποστηρικτές του εμπορικού προστατευτισμού. Επικεντρώνουν την προσοχή τους σε εκείνους που επιθυμούν να λάβουν ειδική προστασία και, στη συνέχεια, ισχυρίζονται ότι τα οφέλη εξαπλώνονται σε ολόκληρη την οικονομία για να ωφεληθούν και οι άλλοι.
Ωστόσο, αποκρύπτουν τα εξής:
- τις καταστροφικές συνέπειες του εμπορικού προστατευτισμού – οι οποίες θα προκύψουν για όλους τους άλλους εργαζόμενους που θα ωφελούταν από τις εξαγωγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το περίφημο καμποτάζ 1 που επέβαλε η συνδικαλιστική μαφία, στερώντας τα οφέλη για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
- Τα οφέλη που θα απολέσουν όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, οι οποίοι ως καταναλωτές, θα στερηθούν την πρόσβαση σε εισαγόμενα προϊόντα με χαμηλότερο κόστος η υψηλότερη ποιότητα.
- Η εγχώρια παραγωγή θα προστατευτεί από τον διεθνή ανταγωνισμό και θα μείνει στάσιμη και ανεπαρκής, επαναπαυμένη στα προνόμια της.
- Θα βλάψουν όλους τους άλλους εργαζόμενους που επηρεάζονται αρνητικά από τη μείωση του πραγματικού πλούτου και του εισοδήματος τους, καθώς θα προκύψουν εμπορικά αντίποινα από τις άλλες χώρες.
Συμπέρασμα
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πόσο επιζήμια είναι η στρατηγική ψεύδους και προπαγάνδας των συνδικάτων. Η διεστραμμένη λογική τους μπορεί να εκτροχιάσει την ακριβή κατανόηση της ζημίας που προκαλούν σχεδόν σε όλους τους Έλληνες. Δεν είναι η άγνοια που προκαλεί τη μεγαλύτερη βλάβη, αλλά η διαστρέβλωση της αλήθειας. Στο κάτω κάτω, αν οι άνθρωποι ξέρουν ότι αγνοούν τις σημαντικές μεταβλητές που θα βαρύνουν τις αποφάσεις τους, συνήθως δεν στοιχηματίζουν το σπίτι τους. Αλλά όταν νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι ψέμα και τι είναι αλήθεια, συχνά χάνουν το σπίτι τους. Και πολλά Ελληνικά σπίτια βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της απώλειας σήμερα.
***
Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.
Διαβάστε σχετικά:
- Murray N. Rothbard: Οι αυτοκτονικές εμμονές των αναρχοκομμουνιστών
- Το κράτος δεν μας προστατεύει από τα καρτέλ. Το κράτος είναι καρτέλ.
- Η κα Elisabetta De Nardo, Global Head of Port Operations & Destination Management της Silversea Cruises, δήλωσε: «Όλο και περισσότερα ελληνικά νησιά υποδέχονται επισκέπτες κρουαζιέρας, πολλά απ’ αυτά για πρώτη φορά, καθώς η απίστευτη ομορφιά της περιοχής είναι σήμερα περισσότερο προσβάσιμη από ποτέ. Η πρόσφατη άρση του καμποτάζ μας επιτρέπει να αναζητούμε νέα δρομολόγια και ευκαιρίες στην περιοχή.
