Οι γιαλαντζί «φιλελεύθεροι» που χειροκροτούν τον κρατικό παρεμβατισμό, έχουν τόση σχέση με τον οικονομικό φιλελευθερισμό όση έχω εγώ με την γιόγκα.
Του Τηλέμαχου Χορμοβίτη
Διαβάζω πως στο νέο νόμο για την εταιρική διακυβέρνηση και την κεφαλαιαγορά θα περιλαμβάνεται διάταξη που θα προβλέπει τη συμμετοχή γυναικών στα ΔΣ των εισηγμένων στο ΧΑΑ εταιρειών σε ποσοστό 25%. Μάλιστα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ένθερμος υποστηρικτής αυτής της διάταξης, αποδεικνύοντας, γι’ άλλη μια φορά, πως στην ηγεσία του μεγαλύτερου κεντροδεξιού κόμματος της χώρας βρίσκεται ένας τυπικός κεντροαριστερός (αμερικανιστί liberal) πολιτικός, πλήρως ευθυγραμμισμένος με την ορθοπολιτική ορθοδοξία της Δύσης (στον ίδιο ιδεολογικό χώρο κινούνται και οι γιαλαντζί «φιλελεύθεροι» του liberal.gr που χειροκροτούν τον κρατικό παρεμβατισμό της ποσόστωσης και έχουν τόση σχέση με τον οικονομικό φιλελευθερισμό όση έχω εγώ με την γιόγκα).
Στην πραγματικότητα, η διάταξη αυτή, που παρουσιάζεται σαν νίκη των γυναικών από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, είναι άδικη, κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο και καταπατά κάθε έννοια αξιοκρατίας και ισότητας απέναντι στο νόμο. Κυρίως είναι προσβλητική για τις ίδιες τις γυναίκες, μιας και τις αντιμετωπίζει σαν αδύναμο φύλο, σαν ένα προστατευόμενο είδος, που έχει ανάγκη ειδικής κρατικής φροντίδας. Όμως, οι γυναίκες δεν έχουν ανάγκη τις πλάτες του κράτους. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν πετύχει τεράστιες προόδους στον επαγγελματικό τομέα με μόνο όπλο την αξία τους. Μεταξύ του 2010 και του 2015, το ποσοστό των γυναικών που συμμετέχουν στα ΔΣ εταιρειών έχει αυξηθεί κατά 54% παγκοσμίως ενώ στις ΗΠΑ το 20% των θέσεων στα συμβούλια των μεγαλύτερων επιχειρήσεων καταλαμβάνονται πια από γυναίκες.
Το ότι υπάρχουν ακόμη διαφορές μεταξύ των ανδρών και των γυναικών, δεν οφείλεται στον σεξισμό και στην …επάρατο πατριαρχία αλλά στο ότι τα δύο φύλα, όσο και αν ταράζει τις πολιτικά ορθές ευαισθησίες πολλών, δεν είναι ίδια και έχουν διαφορετικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες. Το γεγονός της γέννησης κάνει την γυναίκα να αποζητά την σταθερότητα περισσότερο από τον άντρα. Έτσι, είναι πολύ πιο πιθανό μια γυναίκα να βάλει σε δεύτερη μοίρα την καριέρα για την οικογένεια και συγκριτικά λιγότερες γυναίκες είναι διατεθειμένες να αφοσιωθούν σε τέτοιο βαθμό σε ένα επάγγελμα, ώστε να κατακτήσουν μια τόσο απαιτητική θέση με πολλές ευθύνες, όπως η ηγεσία μιας εταιρείας.
Από την άλλη πάλι, υπάρχουν μια σειρά από θέσεις και επαγγέλματα στα οποία οι γυναίκες τα πάνε περίφημα, επειδή ταιριάζουν στις προτεραιότητες και στα χαρακτηριστικά τους. Όποιος έχει περάσει μια βόλτα από την Ευελπίδων, θα διαπιστώσει πως το γυναικείο φύλο κυριαρχεί, ειδικά στις τάξεις των δικαστών. Κάτι τέτοιο συμβαίνει, επειδή οι γυναίκες είναι πιο μελετηρές και μεθοδικές από τους άντρες, και έτσι πετυχαίνουν πιο εύκολα στις απαιτητικές εξετάσεις αλλά και γιατί το επάγγελμα του δικαστή παρέχει ένα πιο «ανθρώπινο» ωράριο , που δίνει τη δυνατότητα στη γυναίκα να ασχολείται και με τα παιδιά της.
Όπως λοιπόν δεν είναι δίκαιο, να επιβληθούν ποσοστώσεις σε αυτό το κλάδο, και να χάσουν τη θέση τους κάποιες γυναίκες με περισσότερα προσόντα, το ίδιο παράλογο είναι να επιβληθούν ποσοστώσεις στον αριθμό των γυναικών στα ΔΣ των εταιρειών. Φανταστείτε να έχετε μια επιχείρηση και να αντί να προωθείτε στις ανώτερες θέσεις τους πιο άξιους και ικανούς, να είστε αναγκασμένοι να ικανοποιείτε τα αυθαίρετα ποσοστά του νόμου, βάζοντας με το ζόρι γυναίκες στο ΔΣ της εταιρείας σας που πιθανόν να έχουν λιγότερα προσόντα από άντρες συναδέλφους τους! Αυτή η παράλογη κρατική παρέμβαση θα συμβάλλει στην περαιτέρω γραφειοκρατικοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων και θα δημιουργήσει μια ακόμη μεγάλη επιβάρυνση στην οικονομία.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο κρατισμός στην Ελλάδα πήρε πολλές μορφές. Την συντηρητική επί Καραμανλή, την σοσιαλιστική επί Ανδρέα Παπανδρέου, την «εκσυγχρονιστική» επί Σημίτη. Επί κυβερνήσεων Τσίπρα και Μητσοτάκη ο κρατισμός φοράει πια την ορθοπολιτική προβιά του (ποσοστώσεις, πολιτικές «θετικής δράσης», νόμοι κατά των διακρίσεων, επιδόματα σε λαθρομετανάστες κτλ). Μόνιμα χαμένοι από όλες αυτές τις μεταμορφώσεις του κρατισμού είναι οι ελευθερίες μας, η οικονομική ανάπτυξη και η ίδια η χώρα.
***
