Ελλείψει μηχανισμού ικανού να αποκαλύψει αυτές τις προτιμήσεις, η φοροδιαφυγή είναι ο πιο φυσικός και πρακτικός τρόπος για την επιστροφή σε μια ακριβέστερη κατανομή των πόρων (δηλαδή, σύμφωνα με τις προτιμήσεις των συνεισφερόντων)
του Doug French
Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής και Ευθύμης Μαραμής
Εισαγωγή
Ενώ η πλειοψηφία των Αμερικανών εξακολουθεί να αγνοεί το τι συμβαίνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, οι New York Times δημοσίευσαν άρθρο του Gabriel Zucman ο οποίος αναφέρεται στους ποδοσφαιρικούς αστέρες και στη φοροδιαφυγή.
Ηθική της ποδοσφαιρικής φοροδιαφυγής
Οι Superstars Ρονάλντο και Μέσι, εγκατέλειψαν τη Ρωσία πριν από μερικές ημέρες, αλλά είναι στο επίκεντρο της πολεμικής του Zucman διότι έκαναν ντρίμπλα στους εφοριακούς με τον ίδιο τρόπο που ο καθένας τους ντριπλάρει με την ποδοσφαιρική μπάλα κερδίζοντας τα εισοδήματα του. Ο Ρονάλντο, φοροδιέφυγε για το ποσό των 14.700.000 ευρώ (περίπου $ 17,1 εκατομμύρια) μεταξύ του 2011 και του 2014. Στον Messi της Μπαρτσελόνα, εν τω μεταξύ, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 21 μηνών (η οποία μετατράπηκε σε πρόστιμο 2.5 εκατ ευρώ) για φοροδιαφυγή.
Ο Zucman αναφέρει:
Και στις δύο περιπτώσεις, οι ισπανικές αρχές διαπίστωσαν ότι οι παίκτες είναι ένοχοι για την αποφυγή φόρων επί του εισοδήματος που προέρχεται από τα δικαιώματα της εικόνας τους. Αυτά τα δικαιώματα – τα οποία, όπως και πολλοί άλλοι επαγγελματίες αθλητές, έχουν μεταβιβαστεί σε εταιρείες-κελύφη (βιτρίνες) σε εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους – αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους. Για τους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη, τέτοια δικαιώματα μπορεί να ανέλθουν σε πολλά εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Ο Zucman, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Κρυφός Πλούτος των Εθνών: η μάστιγα των φορολογικών παραδείσων», δεν κατηγορεί τους παίκτες, όσο κατηγορεί τους δικηγόρους, τους λογιστές και τους φορολογικούς παραδείσους, που παρέχουν στρατηγικές οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στους πλούσιους, να διατηρήσουν περισσότερα από τα κέρδη τους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του Berkeley: «τα υψηλά εισοδήματα των αστέρων-αθλητών είναι κοινωνικά άχρηστα». Και για να σταματήσει αυτή τη φορο-αποφυγή πιστεύει ότι: «η ανάκληση των αδειών των τραπεζών που βοηθούν όσους φοροδιαφεύγουν και η επιβολή κυρώσεων στους φορολογικούς παραδείσους, θα συρρικνώσει την παροχή υπηρεσιών φοροδιαφυγής». Ούπς.
-
Δείτε σχετικά: Η φοροδιαφυγή αποτελεί ευεργεσία προς την κοινωνία
Έπειτα, έρχονται τα εξαιρετικά και, φυσικά, χειρότερα:
«Όταν η φοροδιαφυγή περιοριστεί, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να φορολογήσουν τα υψηλότερα εισοδήματα με υψηλότερα ποσοστά, για το γενικό καλό. Και μην πιστεύετε αυτούς που λένε ότι αυτό θα έβλαπτε την οικονομία – αυτές οι αξιώσεις συνήθως δεν βγάζουν πολύ νόημα».
Βλέπετε, ο Μέσι και ο Ρονάλντο πληρώνονται εκατομμύρια για την εικόνα τους και αποφεύγουν αυτούς τους φόρους ενσωματώνοντας τις εικόνες τους σε οντότητες που βρίσκονται σε χώρες χαμηλής φορολογίας.
Ο καθηγητής Zucman είναι της άποψης ότι ο Ρονάλντο ή ο Μέσι δεν κάνουν τίποτα για την εικόνα τους: «έτσι δεν θα συνέβαινε τίποτα κακό εάν [έπρεπε] να πληρώσουν περισσότερα. Με ένα χαμηλότερο εισόδημα μετά φόρων, θα εξακολουθούν να σκοράρουν όσα περισσότερα γκολ». Κι έτσι, η κυβέρνηση θα έχει περισσότερα χρήματα για να σπαταλήσει. Η ηθική της φορολογίας, το ότι η κυβέρνηση αποσπά κάτι που δεν της ανήκει, δεν τον απασχολεί καθόλου. «Δεν βλάπτεις κανέναν όταν φορολογείς τους Ρονάλντο αυτού του κόσμου – απλά καθιστάς δυνατό για όλους να κερδίσουν όταν κερδίζουν κι αυτοί».
Ωστόσο, η φορολογία είναι εξαναγκασμός, ανεξάρτητα από τα οφέλη που μπορούν να αποκτήσουν άλλοι από τη χρήση αυτής της κυβερνητικής ισχύος. Επειδή ο Μέσι και ο Ρονάλντο έχουν πολύ περισσότερα χρήματα από τους περισσότερους από εμάς, δεν σημαίνει ότι αποσπώντας μερικά χρήματα ή άλλη ιδιοκτησία τους δια της βίας, αποτελεί κάτι δίκαιο ηθικό ή σωστό.
Όπως εξηγούν οι Philipp Bagus, Walter E. Block, Marian Eabrasu, David Howden και Jérémie Rostan στο άρθρο Η ηθική της φοροδιαφυγής:
«Όσο ο εξαναγκασμός είναι σε ισχύ, τα χαρακτηριστικά του θα είναι πάντα τα ίδια. Με την παραβίαση της σχέσης μεταξύ πληρωμής και παραλαβής της υπηρεσίας, ο εξαναγκασμός εξαφανίζει τις ακριβείς προτιμήσεις των δρώντων/ποιούντων που εκδιώκονται από τους πόρους τους, οι οποίοι πόροι κατανέμονται σύμφωνα με τις κλίμακες προτιμήσεων των επιτιθεμένων που τους απέσπασαν»,
Αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι δύο αστέρες του ποδοσφαίρου είναι να επανασυνδέσουν τη σχέση μεταξύ υπηρεσίας και πληρωμής ή να «αποκαλύψουν τις κλίμακες προτιμήσεων των φορολογουμένων σχετικά με την κατανομή των ιδίων πόρων», γράφουν ο Bagus, et. al. Συνεχίζουν:
«Οι επικριτές της φοροδιαφυγής [όπως και ο Zucman] παραβλέπουν το γεγονός ότι η φορολογία καθιστά αδύνατο τον προσδιορισμό του ποιος πληρώνει τι και, ως εκ τούτου, κρύβει ή υπερισχύει των προτιμήσεων των μελών της κοινωνίας. Ελλείψει μηχανισμού ικανού να αποκαλύψει αυτές τις προτιμήσεις, η φοροδιαφυγή είναι ο πιο φυσικός και πρακτικός τρόπος για την επιστροφή σε μια ακριβέστερη κατανομή των πόρων (δηλαδή, σύμφωνα με τις προτιμήσεις των συνεισφερόντων). Εάν δεχτούμε ότι οι προτιμήσεις εκτιμώνται καλύτερα και ικανοποιούνται από τα ίδια τα άτομα, πρέπει να υποστηρίξουμε τη φοροδιαφυγή (διότι η φοροδιαφυγή αποτελεί την κατάλληλη διάταξη για την αποκάλυψη και την τήρηση της κλίμακας προτιμήσεων των φορολογουμένων εντός μιας κοινωνίας)».
Ο καθηγητής Zucman μπορεί να αναρωτιέται πώς θα πληρώνονταν τα δημόσια αγαθά χωρίς τη φορολογία. Σε απάντηση, ο Bagus και οι συνάδελφοί του ρωτούν: «ποια είδη δημοσίων αγαθών είναι απαραίτητα, σε ποια ποσότητα και ποιες μη ικανοποιημένες ανάγκες ενός ατόμου συνεπάγονται το καθήκον ενός άλλου;».
-
Δείτε σχετικά: Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους φορολογικούς παραδείσους
Φυσικά, ο Zucman του Berkeley θα απαντούσε «όλο και περισσότερα». Θα υποστήριζε ότι ο καταναγκασμός του κράτους είναι δίκαιος και θα υποστήριζε ότι οι ποδοσφαιριστές ενεργούν ανήθικα ή χειρότερα. Ωστόσο, ο Bagus και η παρέα του θεμελιώνουν συμπαγώς την υπόθεση του ότι η επιθετικότητα είναι ανήθικη σε όλες τις περιπτώσεις. Οι φοροφυγάδες απλώς ασκούν μη βίαιη απόσχιση. Γράφουν:
«Εάν ληφθούν υπόψη οι κίνδυνοι που οι αναλαμβάνουν οι φοροφυγάδες παραβιάζοντας τον νόμο προκειμένου να επιτύχουν έκπτωση φόρου και, σιωπηρώς, για να κατευθύνουν τους πόρους τους προς τους σκοπούς που αντιστοιχούν στις δικές τους προτιμήσεις και πρότυπα δικαιοσύνης, τότε η φοροδιαφυγή πρέπει να θεωρηθεί ως ψήφος κατά της νομιμότητας του κράτους. Αντί να «ψηφίσει με τα πόδια του» (Hirschman 1970) – όπως ένας μετανάστης – ο φοροφυγάς επιλέγει μια πιο επικίνδυνη εναλλακτική λύση, να παραμείνει και να ψηφίσει κατά της κυβερνητικής νομιμότητας, παρακάμπτοντας τους φόρους».
Κλείνοντας
Ο Ρονάλντο και ο Μέσι επιλέγουν περίπλοκα βήματα για να κρατήσουν τα χρήματα που έχουν κερδίσει μακριά από την ισπανική κυβέρνηση. Ο Bagus και οι συνάδελφοί του επισημαίνουν τα οφέλη των ενεργειών τους:
«Χωρίς κατάργηση ή μείωση των φορολογικών επιπέδων, [με την φοροδιαφυγή] επιτρέπεται τουλάχιστον η μερική αποκατάσταση των δικαιωμάτων του συνεταιρίζεσθαι, με αποτέλεσμα τη βελτίωση των δεοντολογικών θεωρήσεων και της οικονομικής αποδοτικότητας».
Είτε είστε οπαδός του ποδοσφαίρου είτε όχι, ο Ρονάλντο και ο Μέσι είναι ήρωες, μέσα και έξω από το γήπεδο.
***
- Tax Evasion: Goooooaaaallll! δημοσιευμένο αρχικά στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises
Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.
Διαβάστε σχετικά:
- Murray N. Rothbard: Οι επιπτώσεις της φορολογίας στην κοινωνική ευημερία
- Γιατί η φορολογία είναι κλοπή: Η αδυναμία επιβολής και εφαρμογής των συμβάσεων
- Murray N. Rothbard: Οι επιπτώσεις της φορολογίας στην κοινωνική ευημερία
- Μurray N. Rothbard – Η φορολογία ως βόμβα στα θεμέλια της οικονομικής ευημερίας
- Von Mises: Η φορολογία ως μέσο καταστροφής της καπιταλιστικής οικονομίας
- Η δουλεία, η κλοπή και η φορολογία δεν αποτελούν πολιτισμό
- Τέσσερις λόγοι που οι κρατικές δαπάνες είναι ακόμα χειρότερες από τη φορολογία
