Τα κυριότερα Ευρωπαϊκά κόμματα της αριστεράς, όχι απλά στήριξαν τον πόλεμο με την ψήφο τους, αλλά συμμετείχαν και στις πολεμικές κυβερνήσεις. Πολιτικοί και διανοούμενοι που ανήκαν στη μεταρρυθμιστική αριστερά και στον χώρο του σοσιαλισμού, είδαν τον πόλεμο σαν μια ευκαιρία για τις κυβερνήσεις να παίξουν πιο ενεργό ρόλο στις οικονομίες.
Του Τηλέμαχου Χορμοβίτη
Η μεταρρυθμιστική Αριστερά των πρώτων χρόνων του 20ου αιώνα , όπως εκφράστηκε με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και τον κύκλο των «Κοινωνιολόγων» , έβλεπε την κρατική παρέμβαση σαν τη λύση για όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό το ιδεολογικό ρεύμα υποστήριξε τους βασικούς στόχους της επεκτατικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και συμμετείχε στις κυβερνήσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου την περίοδο 1917-1920, πιστεύοντας πως ο πόλεμος αποτελούσε την «κατάλληλο ευκαιρία» ώστε να εφαρμοστεί επιτέλους το πρόγραμμα της άνωθεν κοινωνικής μεταρρύθμισης , που τόσα χρόνια προπαγάνδιζε.
Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Νεοελληνική Επιθεώρηση», που εξέφραζε τις απόψεις αυτού του πολιτικού χώρου, βλέπουμε πως η μεταρρυθμιστική Αριστερά λειτούργησε κατά την παραπάνω περίοδο σαν «εμπροσθοφυλακή» του ελληνικού κρατισμού, παρέχοντας νομιμοποίηση σε κάθε επέκταση της κρατικής εξουσίας εις βάρος της ιδιωτικής σφαίρας. Αυτός ο κρατισμός δεν περιορίστηκε μόνο στην οικονομία. Ο πόλεμος χρησιμοποιήθηκε από την , κατά τα λοιπά «προοδευτική», μεταρρυθμιστική Αριστερά ως νομιμοποιητικός λόγος για να δικαιολογήσει την καταπάτηση βασικών ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων από την κρατική εξουσία.
Διαβάστε την πραγματεία στο scribd: «‘Η κατάλληλος ευκαιρία’: ο ρόλος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς στην άνοδο του κρατισμού στην Ελλάδα κατά την πολεμική περίοδο 1917-1920»
