Τα έθνη, αυτά καθαυτά, δεν κερδίζουν ούτε χάνουν από το εμπόριο. Μόνο οι μεμονωμένοι συναλλασσόμενοι χάνουν ή κερδίζουν. Αν οι συναλλαγές στις οποίες αυτοί οι άνθρωποι εισέρχονται οικειοθελώς, τους ελκύουν από την προοπτική του αμοιβαίου κέρδους, απλά δεν μπορεί να σταθεί καμία υπόθεση πως το σύνολο των συναλλαγών τους αποτελεί μια κακή εμπορική πράξη
The Balance of International Payments Is Economic Nonsense
του Robert Higgs
Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής
Ας ορίσουμε το σύνολο όλων των ανθρώπων των οποίων το ύψος είναι μεγαλύτερο από 170 cm και μικρότερο από 180 cm. Ας ονομάσουμε αυτό το σύνολο Α. Τώρα ας συλλέξουμε στοιχεία για όλες τις συναλλαγές μεταξύ των μελών του συνόλου Α και των μελών του συνόλου Β, το οποίο αποτελείται από όλους τους ανθρώπους των οποίων το ύψος είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο από το σετ του Α. Ποια οικονομική σημασία μπορούμε να αποδώσουμε στο σύνολο των νομισματικών ροών μεταξύ των μελών του συνόλου Α και των μελών του συνόλου Β; Σωστή απάντηση: καμία. Αυτός ο συνυπολογισμός των ατόμων που ασχολούνται με το εμπόριο με τα άτομα στο συμπληρωματικό σύνολο δεν έχει οικονομική σημασία. Τα σύνολα είναι αυθαίρετα όσον αφορά την οικονομική κατανόηση. Άνθρωποι-άτομα, επιχειρήσεις και άλλοι οργανισμοί καθώς και κυβερνήσεις ασκούν εμπόριο προκειμένου να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση.
Το εάν εμπορεύονται με κοντύτερους ή ψηλότερους ανθρώπους ή με ανθρώπους εντός μιας συγκεκριμένης κλίμακας ύψους ή έξω από αυτό το εύρος ύψους δεν έχει καμία σχέση με την οικονομία ή την ανθρώπινη ευημερία. Το να καταρτιστεί μια ισορροπία μεταξύ των πληρωμών του συνόλου Α και του συνόλου Β, ή οποιουδήποτε δεδομένου υποσυνόλου του Β, δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Θα ήταν μια ανόητη άσκηση.
-
Δείτε σχετικά: Δασμοί Τραμπ: Θύελλα αντιδράσεων από την βιομηχανία των ΗΠΑ
Τώρα, ας ορίσουμε το σύνολο όλων των ανθρώπων που κατοικούν εντός των ορίων ενός συγκεκριμένου εθνικού-κράτους, ας πούμε, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ας ονομάσουμε αυτούς τους ανθρώπους τα στοιχεία του συνόλου Π. Τώρα ας συλλέξουμε δεδομένα για όλες τις συναλλαγές μεταξύ των μελών του συνόλου Π και των μελών του συνόλου Χ, το οποίο αποτελείται από όλους τους ανθρώπους που κατοικούν εκτός των ΗΠΑ. Ποια οικονομική σημασία μπορούμε να αποδώσουμε στο σύνολο των νομισματικών ροών μεταξύ των μελών του συνόλου Π και των μελών του συνόλου Χ; Σωστή απάντηση: καμία. Αυτός ο συνυπολογισμός των ατόμων που ασχολούνται με το εμπόριο με τα άτομα του συμπληρωματικού συνόλου δεν έχει οικονομική σημασία. Τα σύνολα είναι αυθαίρετα όσον αφορά την οικονομική κατανόηση. Άνθρωποι-άτομα, επιχειρήσεις και άλλοι οργανισμοί και κυβερνήσεις συναλλάσσονται προκειμένου να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση.
Το εάν συναλλάσσονται με ανθρώπους μέσα ή έξω από τις ΗΠΑ δεν έχει καμία σχέση με τα οικονομικά ή την ανθρώπινη ευημερία. Το να καταρτιστεί μια ισορροπία μεταξύ των πληρωμών για το σύνολο Π και το σύνολο Χ, ή οποιουδήποτε δεδομένου υποσυνόλου του Χ (π.χ. κάτοικοι της Κίνας ή του Μεξικού) δεν θα εξυπηρετούσε κάποιον διανοητικό σκοπό. Θα ήταν μια ανόητη άσκηση.
-
Δείτε σχετικά: Οι δασμοί του Τραμπ αποτελούν μεγάλο σφάλμα
Ωστόσο, ακριβώς ένα τέτοιο λογιστικό σύστημα «ισοζυγίου διεθνών πληρωμών» βασισμένο σε εθνικό επίπεδο έχει κατασκευαστεί και «αναλυθεί» για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο βάθος των αιώνων, όταν οι βασιλείς χρειάζονταν να συσσωρεύουν χρυσό και ασήμι για να πληρώσουν μισθοφόρους για να πολεμήσουν τους πολέμους τους, είχαν λόγους να συγκεντρώσουν τέτοια δεδομένα και να προωθούν πολιτικές (όπως δασμοί επί των εισαγόμενων αγαθών) που θα αποθάρρυναν τις εισαγωγές και ως εκ τούτου την εξαγωγή χρυσού και αργύρου από τη χώρα ώστε να πληρωθούν οι εισαγωγές αγαθών. Αυτό το είδος «πολιτικής αριθμητικής» τελικά εξελίχθηκε στο σύγχρονο σύστημα των διεθνών λογαριασμών ισοζυγίου πληρωμών (στην πραγματικότητα, για ολόκληρο το σύστημα των εθνικών εισοδημάτων και προϊόντων επίσης). Ωστόσο, η παλιά βασιλική λογική για τη συλλογή τέτοιων δεδομένων εξαλείφθηκε εδώ και καιρό. Οι σύγχρονες κυβερνήσεις έχουν άλλους τρόπους να οργανώσουν και να χρηματοδοτήσουν τους πολέμους τους.
Εν τω μεταξύ, άλλα ενδιαφερόμενα μέρη ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως το λεγόμενο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο (όταν η αξία των εθνικών εισαγωγών αγαθών και υπηρεσιών υπερβαίνει την αξία των εθνικών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών) ως ρητορικό σανό για να ταΐσουν την πολιτική της κυβέρνησης να επιβάλλει υψηλότερους δασμούς (φόρους εισαγωγής) για αγαθά και υπηρεσίες που εισάγονται στην χώρα και ανταγωνίζονται τις εγχώριες πωλήσεις αγαθών που προσφέρονται από τους εγχώριους πωλητές. Αυτό το παιχνίδι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσο καταστολής του ανταγωνισμού, μια δραστηριότητα στην οποία οι πωλητές, δυστυχώς, ασχολούνται συνήθως με την διαπλοκή με την κυβέρνηση στην προσπάθειά τους, αν μπορούν, να πετύχουν τον στόχο τους εμπλέκοντας την. Αυτός ο αποκαλούμενος προστατευτισμός βλάπτει προφανώς τους εγχώριους καταναλωτές, στερώντας τους την πρόσβαση σε καλύτερους όρους συναλλαγών που διατίθενται από αλλοδαπούς πωλητές.
Θυμηθείτε, ωστόσο, αυτό που είπαμε ήδη: κάθε εμπόριο, είτε με τα μέλη του ίδιου είτε με τα μέλη ενός άλλου, συμπληρωματικού σετ, αναλαμβάνεται με την προσδοκία κέρδους. Η ιδέα ότι παρόλο που κάθε συναλλαγή πραγματοποιήθηκε οικειοθελώς για αμοιβαίο όφελος, εμπεριέχει κάτι λανθασμένο, αν η συνολική αξία των εξαγωγών του ενός συνόλου υπολείπεται των εισαγωγών του, για να μιλήσουμε ειλικρινά, είναι εξωφρενική. Δεν μπορεί κάποιος να αθροίσει μια σειρά αμοιβαία επωφελών ανταλλαγών – ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για αγορές ή πωλήσεις – και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σε γενικές γραμμές έχει δημιουργηθεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Για να δώσει αυτή την εντύπωση, χρησιμοποιεί απλά ένα τέχνασμα, ένα κακόβουλο σχήμα, με το οποίο ορισμένοι πωλητές στην πραγματικότητα ελπίζουν να κλέψουν τις τσέπες των εγχώριων καταναλωτών.
Κλείνοντας
Η ρίζα αυτού του κακού, είναι η συνάθροιση που χρησιμοποιείται σε αυτά τα λογιστικά συστήματα ισοζυγίου πληρωμών. Τα έθνη, αυτά καθαυτά, δεν κερδίζουν ούτε χάνουν από το εμπόριο. Μόνο οι μεμονωμένοι συναλλασσόμενοι χάνουν ή κερδίζουν. Αν οι συναλλαγές στις οποίες αυτοί οι άνθρωποι εισέρχονται οικειοθελώς, τους ελκύουν από την προοπτική του αμοιβαίου κέρδους, απλά δεν μπορεί να σταθεί καμία υπόθεση πως το σύνολο των συναλλαγών τους αποτελεί μια κακή εμπορική πράξη.
***
Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.
Διαβάστε περισσότερα:
- Βασικά Οικονομικά: Τι είναι το «ντάμπινγκ» (dumping) και γιατί αξίζει να ασχοληθούμε με αυτό;
- Οι δασμοί του Trump αποτελούν φόρο για τους Αμερικανούς
- Αποτελεί λύση ο εμπορικός προστατευτισμός και ο περιορισμός στο εξωτερικό εμπόριο;
- Η Ε.Ε. βοηθά ή εμποδίζει την μετάβαση στην ελεύθερη κοινωνία;
